υπερκρινία

η, Ν

ιατρ.

1. η αύξηση τής έκκρισης τών αδένων με ή χωρίς αλλοίωση τής σύνθεσης τών εκκριμάτων τους

2. το σύνολο τών διαταραχών που προκύπτουν από την παραπάνω κατάσταση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. hypercrinie < υπερ-* + εκ-κρίνω].